Aan het woord: Rob Grein - een doorzetter met een driedubbele hoofdletter D
Na twee failliete werkgevers koos projectmanager Rob Grein in oktober 2015 voor de zekerheid van werken bij Reynaers. Hij begeleidt grote projecten van ontwerpfase tot oplevering en nazorg. Een drukke, hectische baan. December 2016 brak hij bijna al zijn botten tijdens een ernstig mountainbike-ongeluk, kon amper nog bewegen, maar herstelde. Afgelopen juni fietste hij drie keer voor het goede doel de Alpe d’Huez op. ‘’Mijn volgende uitdaging wordt de Kennedymars, maar dat weet mijn vrouw nog niet, dus dat moet ik haar nog snel even vertellen.’’
Liever feesten dan leren
‘’Weet je wel dat ik de meeste opleidingen die ik volgde, niet afmaakte?’’ Rob Grein lacht: ‘’Ik had het te druk met feesten.’’ Rob, geboren in 1968, getrouwd met Maureen en vader van twee kinderen - Dirk en Meike -, vertelt enthousiast: ‘’Eigenlijk was ik meer van het leren in praktijk. Een van mijn eerste banen was het monteren van kantoormeubels bij Gewi Montage. Daarbij was nog een bedrijf gevestigd dat zich bezighield met serres en veranda’s. Als hier geen verkopers in de showroom waren, hielp ik de klanten verder. Zo ben ik sales bij Zonneranda gaan doen. Toen ik daarna doorstroomde naar bedrijfsleider, ging de fabrikant failliet en stopten de activiteiten daar.’’
ASML deja vu
Rob ging aan de slag bij gevelspecialist Oskomera. Na ruim 12,5 jaar – hij was inmiddels unitmanager aftersales en kleinschalige projecten – ging ook dit bedrijf failliet. Rob: ‘’Dat was beslist niet leuk. We werkten in die tijd onder andere aan uitbreidingen voor ASML. Toen de activiteiten bij Oskomera stopten was de oplevering bij ASML in zicht en bleef de schade beperkt. Maar het was nog steeds crisis in de bouw.’’ Gelukkig belde Reynaers-directeur Van Ginkel hem en na twee gesprekken kon hij aan de slag in Helmond. ‘’De zekerheid van een stabiel bedrijf sprak me aan.’’
In Veldhoven wordt gewerkt aan de uitbreiding van ASML.
Rob Grein: ‘’Greenwich is echt een project van formaat. Blok 1 bestaat uit 541 en blok 2 uit 439 elementen. ‘’Dat zijn 452 schuifdeuren, 1032 uitzetzakramen en 42 deuren. Op deze ‘’standaard’’ elementen zijn 118 varianten gemaakt in verschillende afmetingen in breedte en hoogte.’’
Hij grapt: ‘’Kreeg ik vorige week zomaar een deja vu, toen ik voor Reynaers in gesprek was met Stam & De Koning voor een project voor ASML. Haha.’’
Weer serieus: ‘’Greenwich Peninsula in Londen was mijn eerste grote project bij Reynaers. Daar werk ik nu nog steeds aan.
Het is sinds kort opgeleverd. Een ingewikkeld project dat bestaat uit 5 gebouwen met heel veel aluminium ramen en deuren met allemaal nieuwe profielen en nieuwe rubbers. Van de 30.000 nieuwe appartementen die ze er bouwen, nemen wij met gevelbouwer Scheldebouw een groot deel voor onze rekening.’’
‘’Ik was zelf nieuw binnen de organisatie, de systemen waren nieuw, er waren 118 varianten met allemaal speciale aanpassingen. Je kunt dus wel zeggen dat het erg complex was. Het kostte erg veel overleg, energie en doorzettingsvermogen om dit voor elkaar te krijgen. Maar het is gelukt.’’
Cross border
Zijn rust en voortvarendheid noemt hij zelf als zijn grootste kwaliteiten, samen met zijn vasthoudendheid. En inderdaad Rob straalt die kalmte ook echt uit. Wel zo handig als je niet alleen grote projecten moet aansturen, maar ook de vragen van klanten moet beantwoorden, en die van zowel directe collega’s als die van het hoofdkantoor. En waar hij eerst alleen Scheldebouw ondersteunde bij grote projecten, neemt hij nu bijna alle ingewikkelde projecten van Nederlandse gevelbouwers onder zijn hoede.
We moeten elkaar niet beconcurreren maar samenwerken.
‘’Dat we nu ook internationaal werken, betekent extra overleg tussen de diverse landen en partijen, andere regels en wetgeving en dus meer werk. Een goed voorbeeld is het project Nieuw Zuid 22 & 25 Antwerpen in België. In samenwerking met het Nederlandse bouwer Byldis willen we dit project graag gaan uitvoeren. De architect komt uit Berlijn. Die internationalisering biedt volop kansen. We moeten elkaar niet beconcurreren maar samenwerken.’’
Zijn talen spreekt hij gelukkig goed. ‘’Nederlands, Engels, Duits èn Limburgs’’. Hij lacht: ‘’Bijna niemand hoort dat ik uit Limburg kom.’’ Rob woont in Weert. Hij is daar actief lid van carnavalsvereniging de Wiepkes, een vriendenclub waarvan er een aantal betrokken zijn bij voetbalvereninging D.E.S.M waar Rob vroeger voetbalde. Toen een van de leden overleed aan kanker, besloten ze om mee te doen aan Alpe d’Huzes. Team Claudia was geboren.
‘’Voor mij voelde het echt als een overwinning dat het me lukte om drie keer die berg op te fietsen. Tweeëneenhalf jaar eerder dacht ik nog dat ik misschien wel nooit meer goed zou kunnen lopen.’’
Ik ben niet zo goed af te remmen.
Ongeluk
Logisch, want op 11 december 2016, de verjaardag van zoon Dirk, fietste Rob tijdens het mountainbiken op zondagochtend in het bos tegen een boom. ‘’Ik sloeg over de kop, smakte met mijn rug tegen de stam en hoorde van alles kraken. Omdat de ambulance niet goed in de buurt kon komen, ben ik daar zelf nog naar toe gelopen, maar dat was niet slim.
Mijn rug was gebroken, net als vier ribben, mijn schouderblad op 3 plaatsen, mijn borstbeen en nog meer.’’ Er volgde diverse operaties. Het lukte hem om voor kerstmis weer thuis te zijn.
‘’Je voelt je dan echt oud, ik kon bijna niets.’’ Een langere periode van herstel en revalidatie volgde. ‘’Achteraf wilde ik alles te snel. Ging ik met een korset aan toch hele dagen werken. ’s Avonds lag ik dan uitgeteld op de bank. Ik ben duidelijk niet zo goed af te remmen.’’
Alpe d’Huzes: 3 keer omhoog
De periode na zijn ongeluk motiveerde hem om mee te doen aan Alpe d’Huzes. ‘’We maken allemaal van alles mee, worden zelf ziek of verliezen dierbaren aan ziektes zoals kanker. Met een aantal leden van de Wiepkes hebben we met team Claudia ruim 45.000 euro ingezameld. De ambiance op die berg is fantastisch. Stel je voor: je moet 14,5 kilometer omhoog fietsen bij een stijgingspercentage van gemiddeld 7 %. Als je dan niet trapt, sta je gewoon stil. Het publiek zweept je op, maar trappen op die pedalen moet je toch echt zelf.’’
's Ochtends was het ijskoud op de Alpe d'Huez, in dekens gewikkeld rust Rob daarom uit voor hij begint aan een nieuwe beklimming.
Dumoulin
‘’Ik heb echt gehuild op die berg. Om het verlies van dierbaren en tranen van geluk omdat ik dit toch weer voor elkaar heb gekregen, ondanks de lichamelijke tegenslag.’’ Het lukte Rob om de Alpe d’Huez drie keer op te fietsen. Per keer duurde dat zo’n twee uur. Tijdens deze zware tocht zorgde het publiek voor een feestje, voor polonaises in de bocht en oprechte ondersteuning. Zo konden we onderweg toch ook zelf echt genieten.’’
‘’Ik heb ook echt respect gekregen voor de renners van de Tour de France. Ter vergelijking: Tom Dumoulin fietst er zo’n 41 minuten op om boven te komen. Wij stonden ’s ochtends om 4.30 uur aan de start. Het was er ijskoud, slechts 2 graden. Om half vier ’s middags na drie beklimmingen was ik doodop, wilden mijn benen niet meer en had ik het gevoel dat de pinnen van mijn rugoperatie uit mijn rug sprongen.’’
Productgericht versus projectgericht
Rob geeft toe: ‘’ik stel me graag doelen en wil vooruit, ook in mijn werk.’’ Hij maakt onderdeel uit van het Support-team van Reynaers. ‘’Mijn rol is anders dan die van de meeste van mijn directe collega’s. Zij ondersteunen klanten, ik begeleid projecten. Dat is wel eens lastig in een organisatie die van oorsprong productgericht is en niet projectgericht.’’
De afdeling Support van Reynaers Nederland. Staand van links naar rechts: Mark Jacobsen, Gerard Meijer, John van Kasteren, Bert Maas, Cristian Gordon Zittend van links naar rechts: Rob Grein, Mike Snoeijen, Rutger van Peufflik
Teambuilding is belangrijk binnen Reynaers. Dit jaar organiseerde de afdeling Support daarom een puzzelrit in oude Trabantjes.
Hij is blij met de samenwerking binnen het team. ‘’Tijdens het afdelingsuitje dat we onlangs hadden, reden Steven en ik in een Trabantje. Waren we de weg kwijt, wilde dat ding niet meer starten en moesten we duwen. Maar wij hebben wel wat voor elkaar over, maken er het beste van.’’
Of zoals Rob het zegt: ‘’als je het samen doet, is het goed.’’
Nieuwe doelstellingen
Toch blijft hij kritisch, ook naar zijn eigen aanpak. ‘’De projectaanpak kan altijd beter. Momenteel werken we bijvoorbeeld aan projectgestuurd leveren. Een belangrijk nieuw doel’’.
Of hij ook op persoonlijk vlak nog nieuwe doelen heeft? ‘’Jazeker, ik wil in 2020 graag de Kennedymars lopen, een wandeltocht van 80 kilometer die binnen 20 uur afgelegd moet zijn. Mijn vrouw weet dat echter nog niet, dus dat moet ik haar nog wel even vertellen.’’
Colofon
Tekst: Rina van Heck
