Sobrellano Arquitectos

Ambar Engineering & Innovation Centre

Santander - Spanje - 2011

De wisselwerking van onregelmatige schuine profielen in de glazen gevel van het dynamische nieuwe onderzoeks- en innovatiecentrum van Ámbar Telecomunicatie in het Spaanse Santander verleent de vlakke geveldelen een diepgang die in werkelijkheid niet bestaat. Het lijkt een typisch voorbeeld van een ontwerp dat zonder hedendaagse informatietechnologie en weergaveprogramma’s nooit op deze manier tot stand had kunnen worden gebracht.

Het ontwerp heeft een plastisch en zeer expressief uiterlijk voor een eigenlijk vrij klein gebouw: slechts 2000 vierkante meter. Terwijl de compositie een speelse oefening in geometrie lijkt te zijn, is de technische uitvoering allerminst kinderachtig te noemen. De bij het ontwerp- en uitvoeringsproces betrokken partijen hebben op het scherp van de snede gepresteerd. Glasproducent Bellapart uit de Catalaanse stad Olot staat er bekend om graag geometrische uitdagingen aan te gaan. Samen met hun eigen ingenieursbureau Strain hebben ze de onregelmatige gevelcompositie van Sobrellano Architecten vol enthousiasme doorgerekend en gerealiseerd.

ConceptSystem 77 Deuren, ConceptWall 60 Vliesgevels en ConceptSystem 77 Ramen - Office building Ambar Engineering & Innovation Centre gelegen in Santander, Spanje

Op de begane grond kraagt het gebouw ver uit

Om een viertal langwerpige verdiepingsvloeren heen is een driedimensionale stalen constructie opgetrokken die het dak en de gevels draagt. Deze constructie staat los van de vloeren en vormt een autonome schil om de functionele ruimtes heen. Aan de bolvormige buisprofielen van deze draagstructuur zijn stalen verbindingsstukken bevestigd. Vervolgens werden de CW 60 aluminium profielen van Reynaers opgehangen aan deze verbindingsstukken. In eerste instantie werd ingezet op 50 mm profielen, maar vooral de horizontale gedeelten, waarvan sommige maar liefst drie meter lang zijn, hadden meer stijfheid nodig. Op basis van door Strain uitgevoerde berekeningen heeft Reynaers CW 60-SC profielen geleverd voor de gevel. In het definitieve ontwerp zijn alle kozijnen en glasvlakken stuk voor stuk verschillend van omvang, waardoor het gebouw een uniek uiterlijk heeft gekregen. Het gebouw is omhuld met dubbel geïsoleerd gelamineerd glas met een luchtspouw van 20 mm, en zelfs over de dikke hoeklijnen loopt het glas door. Zo camoufleert de buitenste laag van de gelamineerde glasplaten onder andere de regenafvoer in het dak. De afwatering loopt vervolgens door de hoeken naar beneden en ook daar loopt het glas weer over de profielen heen. Doordat de textuur overal van glas is, heeft het gebouw een licht en glanzend aanzien, ondanks de grote hoeveelheden metaal, staal en aluminium die in het skelet van gevel en dak zijn verwerkt. Een soortgelijk effect kon op kleinschalig niveau worden bereikt door Reynaers CS 77 deuren met weggewerkte scharnieren aan te brengen, wat het aantal zichtbare technische details tot een minimum beperkt.

De driedimensionale stalen constructie is binnenin het gebouw duidelijk zichtbaar

Door de glazen buitenkant doet het gebouw denken aan een glanzende kei, die aan de achterzijde uit de aarde lijkt op te rijzen. ‘s Avonds krijgt het gebouw diepte en geeft het zijn geheimen prijs. Dan wordt de overlap tussen de 3D-staalstructuur en het aluminium netwerk eromheen zichtbaar, evenals het interieur. De binnenwanden lichten op en vanuit de kantoren en onderzoeksruimten wordt ook de onderzijde van het dak aangelicht. Voor de omtrek van het dak is ook glas gebruikt en als gevolg hiervan loopt het massieve dakvlak niet helemaal door tot aan de gevel. Dit maakt dat de bovenranden in het duister verdwijnen terwijl de verlichte delen, het kloppend hart van het gebouw, nog meer op de voorgrond treden. De Reynaers CW 60 geklemde profielen laten aan de buitenkant slechts dunne voegen tussen het glas zichtbaar, terwijl de randen van de hoofdvlakken (soms vanwege de afwatering, maar ook daar waar die niet aanwezig is) sculpturaal sterk zijn aangezet. Daar zijn metalen geïsoleerde profielen van ongeveer 20 x 20 cm toegepast. Deze profielen worden weliswaar door glas bedekt waardoor ze een zachter aanzien krijgen, maar ze geven het gebouw toch een zekere robuustheid. De sculpturale vorm vraagt daar eigenlijk ook om. De uitkraging op de begane grond en de krachtige wisselwerking tussen de verschillende gevelvlakken lopen in het oog. Dat binnen deze krachtige lijnen en oppervlakken een bruisend netwerk van staal en aluminium is opgetrokken, maakt de subtiele sierlijkheid van dit lijnenspel nog indrukwekkender, niet in de laatste plaats door de perfecte samenwerking tussen de betrokken partijen, die allemaal hun eigen knowhow inbrachten.