Lingecollege: een gasloze en dus BENG-waardige school
Gebouwen uit de jaren zeventig hebben soms een tweede blik nodig om hun charme te onthullen. Bij het Lingecollege in Tiel was dat niet anders. Wie tegenwoordig echter over de Nieuwe Tielseweg rijdt, ziet een school die voorbijgangers deelgenoot maakt van de activiteiten en zich luchtig verheft boven het maaiveld. De oude betonnen gevel is daardoor snel vergeten, zelfs al behield Jo Jongen van AGS Architects veel van het oorspronkelijke karakter.
“Zeker de vorm van het oude gebouw met de vier bouwdelen is nog heel herkenbaar”, zegt Jongen. “Alleen de verbinding met het naastgelegen schoolgebouw uit de jaren dertig hebben we verwijderd én er is een nieuwe aula toegevoegd.” De verhoudingen tussen de open en gesloten delen van de gevel zijn echter vrijwel intact gebleven. Maar doordat de architect lichte bakstenen gebruikte en de betonnen ‘neuzen’ plaatsmaakten voor transparante vliesgevels en witte luifels is het gebouw veel beter benaderbaar geworden. “Het Lingecollege is gestript tot het betonskelet en kreeg een volledig nieuwe gevel”, licht Jongen toe. “Onze opdracht was om dit gebouw energetisch te verbeteren. Door de intensieve ingrepen is de school nu gasloos en voldoet deze aan de BENG-eisen.” Het compacte volume stelde Jongen tevens in staat om de transparantie te maximaliseren zodat daglicht doordringt tot de kern van het gebouw. Een lichtstraat werd toegevoegd, boven het centrale trappenhuis kwam een piramidevormig dakraam, de leerpleinen kregen glazen wanden én de ramen in de klaslokalen reiken van de vloer tot het plafond. “Van belang was om de school te voorzien van licht en lucht”, zegt Jongen over de gevel die een metamorfose onderging. Niet langer domineert een betonnen borstwering de façade, die heeft plaatsgemaakt voor een rank lijnenspel en kloeke witte luifels. Deze luifels verbinden verschillende bouwdelen met elkaar, maar zijn tevens functioneel. “Ze dienen namelijk als vaste zonwering, de beweegbare zonwering is erin geïntegreerd én we verwerkten de ventilatiekanalen in de luifels.”
Wat daarnaast opvalt zijn de openslaande ramen. “Kijk je naar de eisen voor frisse scholen, dan doet zich iets vreemds voor”, legt Jongen uit. “Een gebalanceerde luchtbehandelingsinstallatie voor warmte en koeling is vereist, dan zou je veronderstellen dat er geen opengaande ramen nodig zijn. Toch is die eis blijven bestaan: per klaslokaal moeten er vier te openen ramen zijn, twee hoog en twee laag. Onze opdrachtgever zei echter: daar stappen wij vanaf. Maar uit psychologisch oogpunt vonden wij het van belang dat verse lucht direct de lesruimte binnen kan komen. Daarom zijn er per klaslokaal twee openslaande ramen. In de herfst en het voorjaar is dat toch prettig.”
